طلوع

محفل جهاد فکری
سرآغاز

روزنوشت جمعی طلوع محفل جهاد فکری چند طلبه و دانشجوی متعهد به ارزش‌های اسلام ناب محمدی(ص) است. در این مجال، با سرمشق گرفتن از مکتب امام خمینی(ره) جهاد فکری خود را در رکاب حضرت آیت الله خامنه‌ای پیگیری خواهیم کرد.

طبقه بندی موضوعی

۳ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «فتنه 88» ثبت شده است

ادای دین

سجاد صفار هرندی

معترضان به بزرگداشت سالگرد نهم دی از سوی عالیجناب حسن روحانی به نحو شگفت آوری در حصارهای توهم و نابینایی نسبت به واقعیت­ها گرفتارند. چیزی که از آغاز مهم­ترین ویژگی –به اصطلاح- جنبش سبز بود. به راستی اگر ریاست دولت یازدهم یاد و خاطره نهم دی را گرامی ندارد، چه کسی این کار را بکند؟ چه کسی بیشتر از او مدیون قیام ملی و اسلامی نه دی است؟ اگر راهپیمایی کنندگان دهها میلیونی نهم دی ماه 1388 در سراسر کشور لاشۀ متعفن فتنه را زیر گامهای استوار خود لگدکوب نکرده بودند و کودتای مخملی بر ضد جمهوریت در تحمیل اراده خود بر نظام موفق شده بود، اینک خبری هم از دولت تدبیر و امید نبود. چه اگر کودتای فتنه گران موفق می­شد و سرنوشت کشور را نه نتایج صندوق رأی که شهر آشوبی عربده کشان خیابانی رقم می­زد، اساساً انتخابات و صندوق رأی در جمهوری اسلامی موضوعیت خود را از دست می­داد. دولتی که با استفاده از این سازوکار تمیز و مطمئن قدرت را به دست گرفته چرا نباید به پاسداران جمهوریت در سالگرد قیام شکوهمندشان دستخوش بگوید؟

تجربۀ مشابهی در جهت عکس پیش روی ماست که می­توانیم آینده محتمل خود را در صورت غلبۀ فتنه در سیمای آن ببینیم: تجربۀ غلبۀ های و هوی خیابانی بر نتایج صندوق رأی در مصر. در مصر همان چیزی موفق شد که در ایران شکست خورد: لشگرکشی خیابانی، عددسازی رسانه­ای، اعلام بحران و بن بست چارچوب قانونی و نهایتاً کودتا. اما کودتا در ایران شکست خورد. نشانه­ای از این واضح­تر که چهار سال بعد دولت "اعتدال" در انتخاباتی پرشور و رقابتی سکان کشور را از دولت "مهرورزی" گرفت و شکست خوردگان رقابت انتخاباتی جملگی نجیبانه به قاعدۀ بازی احترام گذاشتند؟ چه ابلهند آنها که هنوز هم نمی­خواهند شکست کودتا را ببینند و بپذیرند! بلاهت غریبی است درنیافتن اینکه آنچه در 24 خرداد 92 رخ داد، ابطال دوبارۀ همۀ آن چیزهایی است که کودتای 88 به اتکای آنها موجودیت یافته بود.

آنچه روحانی در ستایش نه دی گفت، بیش از هر چیز ادای دین بود. سرزنش کردن مدیون به دلیل ادای دین جز از ابلهان بر نمی­آید. 

۲ نظر موافقین ۵ مخالفین ۰ ۱۵ دی ۹۲ ، ۲۱:۴۱

روز خدا

سجاد صفار هرندی

این فقط جمعیت عظیم و به تعبیری بی­سابقه (پس از اجتماعات تاسوعا و عاشورای سال 57) نیست که راهپیمایی نُه دی را از اجتماعات مشابه آن مثل راهپیمایی­های سالگرد 22 بهمن یا روز قدس جدا می­کند. حتی خودجوشی و خلاقیتی که حاضران در ساخت شعارها و نشانه­های آن روز به کار برده بودند، نیز اصلی­ترین تمایز نیست. این خود نشانه و ظهور تمایز مهم دیگری است که در این نوشته کوتاه سعی دارم به آن بپردازم. خلاصه کلام را می­توان اینگونه فشرده ساخت: راهپیمایی­هایی از قبیل 22 بهمن و روز قدس چیزی از جنس مناسک هستند، ولی نه دی چیزی از جنسی متفاوت است. نه دی حضور/دیدار است.

جامعه شناسی خوانده­ها شاید زود بو ببرند که چنین تفکیکی تبار دورکیمی دارد. دورکیم در «صور بنیادین حیات دینی» از این صحبت می­کند که افراد در فعالیت­هایمشترک و گردهمایی­های جمعی و فعل و انفعالات هیجانی و روحی آن، به تجربۀ جدیدی نائل می­شوند. در این تجربه، حضور چیزی یا هستی­ای که فراتر از افراد و مسلط و قاهر بر آنهاست، درک یا به تعبیر بهتر وجدان می­شود. اما این هستی برتر و متمایز جز آنکه قاهر و مسلط است، شوق انگیز هم هست. افراد از خلال دیدار آن به تجربه­ای دست می­یابند که کیفیتی یکسر متفاوت از همه آن چیزهایی دارد که به ساحت حیات روزمره مرتبط است. با این حال چیزی است که خود را در بالاترین سطح هستی­شان متعلق به آن می­بینند. چنین دیدار و تجربۀ شوق انگیز و بهجت افزایی شایستۀ آن است که تداوم یابد. به همین رو، مناسک به وجود می­آید تا آن را تداوم بخشد. امّا ناگزیر است که در مناسک فقط رشحه­ای از آن تجربۀ حضور و دیدار بهجت آفرین تداوم یابد و بخش قابل اعتنایی از آن از دست برود. چرا که مناسک هم ناگزیر مماس با زندگی روزمره است. این البته چیزی از اهمیت مناسک کم نمی­کند و شأن آن را تخفیف نمی­دهد. چرا که در هر حال امتداد هویت جمعی منوط به مناسک است و مناسک بازتولید خفیف شده­ای از آن تجربۀ اولیه در امتداد زندگی روزمره است. 

۳ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰ ۰۸ دی ۹۲ ، ۱۹:۲۹

آن مسئلهى اصلى این است که یک جماعتى در مقابل جریان قانونى کشور، به شکل غیر قانونى و به شکل غیر نجیبانه ایستادگى کردند و به کشور لطمه و ضربه وارد کردند؛ این را چرا فراموش میکنید؟...خب، در انتخابات سال ۸۸، آن کسانى که فکر میکردند در انتخابات تقلب شده، چرا براى مواجههى با تقلب، اردوکشى خیابانى کردند؟ چرا این را جواب نمیدهند؟ صد بار ما سؤال کردیم؛ نه در مجامع عمومى، نخیر، به شکلى که قابل جواب دادن بوده؛ اما جواب ندارند. خب، چرا عذرخواهى نمیکنند؟ در جلسات خصوصى میگویند ما اعتراف میکنیم که تقلب اتفاق نیفتاده بود. خب، اگر تقلب اتفاق نیفتاده بود، چرا کشور را دچار این ضایعات کردید؟ چرا براى کشور هزینه درست کردید؟ اگر خداى متعال به این ملت کمک نمیکرد، گروههاى مردم به جان هم مىافتادند، میدانید چه اتفاقى مىافتاد؟ (دیدار با دانشجویان، ماه رمضان امسال)

این سخنان رهبری با نقدهایی مواجه شد. مقاله ای با پشتیبانی روایات دینی و سیره تاریخی اهل بیت (ع) در نقد این مطلب نگاشته شد. در مورد اصل نقد بر رهبری و حدود و روش آن باید در جای دیگری سخن گفته شود.

به طور خلاصه مدعای مقاله مذکور این است:

1.       1. رهبری از دو متهم اصلی فتنه 88 «طلب عذرخواهی» کردند. عذر خواهی برای گناه انجام نشده، کار نادرستی است؛ عذرخواهی برای انجام تکلیف و وظیفه نادرست تر است؛ عذر خواهی برای زیر فشار سیاسی بودن باز هم بدتر است؛ عذرخواهی در برابر کسی که خود را حق مطلق می داند بدتر است.

2.       2. در صورت وجود شرایط، عذرخواهی عمل اخلاقی است، اما طلب عذرخواهی کردن غیر اخلاقی است. مانند سلام کردن که اخلاقی است و طلب سلام کردن غیر اخلاقی است. امیرالمومنین (ع) هم از کسانی که علیه آن حضرت جنگیدند، طلب عذرخواهی نکرد.

3.       3. در جرایم عمومی عذرخواهی وقتی منطقی است که امکان دفاع از خود در محکمه عدل وجود داشته باشد.

4.       4. حتی با وجود محکومیت، باز هم محکوم ملزم به عذرخواهی نیست هر چند باید مجازات را تحمل کند.

به طور تلویحی و بلکه روشن، نگارنده عملکرد رهبری را در این مورد با معاویه همسان دانسته که سعی دارد برای مقاصد سیاسی، انقلابیون قبلی را به عذرخواهی از عملکرد خود وادار کند. کسی دارای تکبر بوده و بدون درک و شعور اخلاقی است و خود را حق مطلق می داند و برای دیگری حقی قائل نیست. نگارنده کاری به این اتهامات ندارد که منتقد برای فرار از تبعات آن، بدون نام آوردن، با ذکر تمثیل های تاریخی وارد شده است.

نقد این نقد

۶ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰ ۱۸ آذر ۹۲ ، ۱۰:۵۷

سایر مطالب