طلوع

محفل جهاد فکری
سرآغاز

روزنوشت جمعی طلوع محفل جهاد فکری چند طلبه و دانشجوی متعهد به ارزش‌های اسلام ناب محمدی(ص) است. در این مجال، با سرمشق گرفتن از مکتب امام خمینی(ره) جهاد فکری خود را در رکاب حضرت آیت الله خامنه‌ای پیگیری خواهیم کرد.

طبقه بندی موضوعی

واقعیت و فرا واقعیت توافق ژنو

سجاد صفار هرندی
يكشنبه, ۳ آذر ۱۳۹۲، ۰۶:۴۷ ب.ظ

در جهانی که به تعبیر ژان بودریار «فرا واقعیت» (hyper-reality) بر واقعیت سیطره یافته، کپی از اصل مهم­تر شده و بازنمایی حقیقت بخشی از فرآیند ساختن حقیقت است، چرا نباید مسئولان دولت جمهوری اسلامی از توافقنامۀ اخیر به عنوان یک پیروزی تاریخ ساز یاد کنند؟ اگر از سویۀ افراطی موجود در سخن بودریار (که چنان که می­دانیم جنگ اول خلیج فارس را اساساً جنگی رسانه ساخته می­دانست که در واقعیت رخ نداده است!) بگذریم می­توان بصیرت درست موجود در آن را به چنگ آورد. در جهان محاصره شده توسط رسانه و بازنمایی­های رسانه­ای اینکه واقعیت دقیقاً و فی نفسه چیست، نه اینکه مهم نباشد، اما اهمیت انحصاری ندارد. بلکه درست به همان اندازه، بازنمایی که از آن واقعیت صورت می­گیرد مهم است. اگر شما در حقیقت امر هم برنده باشید ولی این پیروزی بازنموده نشود، شما پیروز نشده اید.

فلذا اعلام پیروزی و موفقیت در مذاکرات ژنو و بازنمایی رسانه­ای آن ادامۀ نبردی است که در میز مذاکره جریان داشته است. از این جهت، نه فقط قابل درک که حتی ضروری و لازم هم هست. در مقطع فعلی، هیچ کاری غیرهوشمندانه تر از این نیست که با برجسته ساختن محورهایی خاص از قبیل امتیازاتی که داده شده و امثال آن، بازنمایی مبتنی بر مصالح ملی را مخدوش کنیم. سکوت و صبر و انتظار حتماً انتخاب هوشمندانه تری است. اما هوشمندانه تر از همه اینها، همراهی و «همنوایی مشروط » است. این گزینه­ای است که حکیم­ترین و زیرک­ترین سیاستمرد روزگار ما برگزیده است.

اما در عین حال، دولتمردان ایرانی نیز باید متذکر این باشند که خود مدهوش و مفتون این فرا واقعیتی که به درستی در حال بر ساختن آن هستند، نشوند. اگر آنان خود نیز این فراواقعیت را با واقعیت خلط کنند، در این کارزار کارشان زار خواهد بود. از منظر واقعگرایانه توافق اخیر، نه پیروزی بزرگ بلکه مرحلۀ مقدماتی عملیاتی دشوار است که در صورت مدیریت و مقاومت مناسب می­تواند به پیروزی بزرگ منتهی شود. این واقعیت است که در توافق ژنو برای نخستین بار از سوی قدرت­های مستکبر (و لو به طور تلویحی) حق ایران در غنی سازی مورد پذیرش قرار گرفته، مسیری برای حل نهایی موضوع تعریف شده و بخشی (و لو اندک) از تحریم­ها معلق شده، اما این هم بخش دیگری از واقعیت است که عقب نشینی­هایی از برخی حقوق و دستاوردهای ملی صورت گرفته است. عقب نشینی لزوماً شکست نیست و می­تواند بخشی از یک طرح عملیاتی باشد. مشروط به اینکه درک دقیق و درستی از طرح و نقشه و الزامات آن در هر مقطع وجود داشته باشد.

در مجموع آنچه که روشن است اینکه یک سال پیش رو و روند تحولات بعدی نشان خواهد داد که ثمرات و نتایج نهایی این طرح عملیاتی چه بوده است. در این فضای مبهم، واکنش هیجان زده و عاطفی چه در حمایت و چه در مخالفت، خصوصاً وقتی با بی توجهی به اهداف و منافع ملی همراه شود، مضر و بیحاصل است. 

نظرات  (۱۳)

خیلی خوب نوشته اید
قابل توجه برخی دوستان .....
۰۴ آذر ۹۲ ، ۱۰:۱۰ امیررضا آل حبیب
با سلام و آرزوی موفقیت
مطلب شما در سایت مهرورزی منعکس شد
http://mehrvarzi.ir/865
۰۴ آذر ۹۲ ، ۱۳:۴۱ زهرای علی
سلام. اما توازنب بین آنچه داده ایم و آنچه گرفته ایم وجود ندارد. اگر در ان پی تی حق غنی سازی به رسمیت شناخته شده دیگر چه لزومی به دست به دامن 5+1 شدن بود؟ اگر پولهای بلوکه شده سرمایه خودمان بود دیگر چرا با رشوه آن را پس بگیریم؟ اگر ما دنبال بمب هسته ای نیستیم چرا 20 درصد را متوقف کردیم؟ اگر تحریمها موجب رشد ما شده چرا برای برداشتنش امتیاز بدهیم؟ اگر تحریم ها نا عادلانه است چرا با امتیاز دادن این بی عدالتی را پذیرفتیم؟میدانید اینها چیزهایی است که قبل از این امثال جلیلی هم بهشان فکر کرده اند اما چون نتیجه آن ضایع شدن حق ملت بود بهشان عمل نکردند. آمریکا هم اگر با این عقب نشینی جسورتر نمی شد و فردا حجاب و نماز و قرآن ما را طلب نمی کرد یک چیزی. به نظرم با یک سری تئوری غربی ساخته خودمان را گول نزنیم و اسیر واژه ها نسازیم به تاریخ اسلام و بیان قرآن نگاه کنیم که تکلیف مسلمین و دشمنانشان را یکسره و بدون تکلف بیان کرده. آخر کسانی که مهدی ما را نشانه گرفته اند چه وجه مشترک و وضعیت برد بردی می توانند با ما داشته باشند؟؟؟!
۰۴ آذر ۹۲ ، ۱۳:۴۸ زهرای علی
ضمنا من فکر میکنم حضرت آقا خیلی خوب دارند صریح حرف می زنند. در پاسخشان به روحانی نوشته اند آنچه مرقوم فرموده اید. این جمله خیلی تفسیرش و نتایج آینده توافق مهم است. قبل از مذاکره هم با بیان خوشبین نبودن به مذاکره صریحا موضع خود را بیان نمودند. حالا آنها که با حکم رحیم مشایی احمدی نژاد را ضد ولایت فقیه خواندند کجایند که جماعتی را که علارغم تاکید رهبری ، مرتب گفتند ما به مذاکره خوشبین هستیم و هربار هم بعد مذاکره گل از گل شان شکفته تر پشت تریبون قرار می گیرند را رسوا کنند. چرا الان کسی کارشکنی و بلوا نمی کند. چون این عده از قماش همین ها بودند.
برخلاف پیشنهاد شما، من فکر میکنم چیزی که الان و هر زمان دیگری باید اتفاق بیفتد، پرسش درست و پرسشگری درست است. مهمترین دلیل برای پرسیدن، همان معنای پرسیدن است؛ وقتی ما فکر میکنیم یک روندی ابهام دارد (مثلا تعهدات طرفینی در توافق اخیر یا هر مسئله دیپلماتیک و غیر دیپلکاتیک دیگر) خوب صادقانه سوال میکنیم؛ خوب و جدی هم سوال میکنیم. حالا یک وقت هم شاید پاسخی داده شد که قانع شدیم! اصلا شاید این جریان پرسش و پاسخ (که فعلا یک جریان خیالی است) یک افقی در صحنه اندیشه و سیاست کشور باز کرد. مثلا اینکه بالاخره الان دولتی سر کار است که جریان متبوعش دارای اندیشه خاصی در حوزه دیپلماسی است؛ اندیشه ای که تا به امروز بیشتر در کتابها و ژورنالها انعکاس داشت. خوب حالا که این اندیشه میدان عمل پیدا کرده، چرا نباید آن را به آزمون اندیشه گذاشت؟ چرا ناامید باشیم از اینکه در همین دوران یک رشد اندیشه ای اتفاق بیفتد تا اینکه صرفا صبر کنیم تا در آخر کار سوتی بگیریم یا بطور محترمانه "عبرت پژوهی" کرده باشیم؟! حالا اینکه زورمان نمیرسد فضای بیمار رسانه ای رو در خدوت این حرفها بگیریم مسئله دیگر است.

نکته مهم دیگری که مورد علاقه نوشته شماست، اینکه پرسیدن (و نه بقول شما اعتراض هیجان زده) هیچ تهدیدی از جهت انتقال پیام نامطلوب به بیرون کشور ندارد؛ حداکثر یک اعلامی است از وجود سلایقی که حساسیت و احیانا تیزهوشی مسئولانه اش وابستگی زیادی به ادوار تاریخی و دولتهای حاکم و اینها ندارد. فکر نمیکنم حضور یک همچین گروه مرجعی در میان ترکیب متنوع و ملون سلیقه های دیگر، تهدیدی به حساب بیاید. چه بسا (از منظر خارجی) یک تقسیم مسئولیت مناسب برای جهتدهی برایند مجموعه تلقی شود.
پاسخ:
آنچه که مردود قلمداد شده است، نقادی و پرسشگری نیست، بلکه ذکر  ''ما باختیم و ما باختیم'' است که دوستان گرفته اند. 
۰۴ آذر ۹۲ ، ۲۲:۴۸ محسن عمادی
سلام جناب صفار
حقیقتا پس از مطالعه نثر شیوای فوق مقداری تعجب(کمی بیشتر) بر حقیر مستولی گشت!
از آنجا که با قرینه و بینه ای بدیع، هر چند خارج از بحث در ارتباط با نقایص احتمالی موجود و دیدگاه تکلیف گرایان و فهم اشتباه از تکلیف و ایضا جهل مرکب آنان سخنی رانده نشد
منتظر اقدام عاجل جناب مهدی پور و جبران "ما" فات هستیم
افزونه:
نظرات حقیر تقریبا در همپوشانی با حضرتعالی است تکمله فوق از باب یادآوری به دوستان بود. آرزوی موفقیت
پاسخ:
من هم از افاضات مبهم شما حال حیرت بهم مستولی شد!
برادر! خودت متوجه شده ای چه گفتی؟
۰۴ آذر ۹۲ ، ۲۳:۱۷ سید احسان
یعنی صبر کنیم ببینیم بعدش چی میشه!
فرا واقعیت و بودریار و .. نمیخواد که! من تو چار کلمه گفتم.
جناب صفار
راه حل، نه ذکر "ما باختیم، ما باختیم" است، نه "صبر و سکوت".
هزینه این صبر و سکوت، عمر رهبرمان است.
والسلام
خدا وکیلی آدم الان میبینه جلیلی تو چها رسال گذشته فقط وقت تلف می کرد و مردم هر روز بیشتر از دیروز خون مردم تو شیشه میشد بابه اصطلاح شعار دادن و دفاع از حقوق .
که البته هیچگاه حقوق مسلم ما دفاع نشد

۰۶ آذر ۹۲ ، ۲۳:۲۳ سید علی سیدی فرد
به نام او
به نظر من این نوشته دو محوراساسی داشت:
الف- در "‎عالم انسانی‎‏‎‌‍‎‏" بازنمود واقعیت نیز مهم است. زیرا بر روی کنش های کنشگران موثر است.
ب- اما واقعیت نیز به سهم خود مهم - مهم تر- است.
لذا:
از طرفی باید حاصل مذاکرات را به صورت یک موفقیت نشان بدهیم، اما در عین حال باید هشیار و آگاه باشیم که در واقع این یک موفقیت نیست، بلکه صرفا یک مرحله از عملیاتی بزرگ تر است.

اما یک پرسش :
- آیا به یک معنا با این کار - بازنمودن واقعیت به طور دلخواه -، ما "حوزه‌ی عمومی" را از نقش فعال و سازنده‌ی خود در سیاست محروم نکرده ایم؟ به دیگر سخن: از آن جا که هر "کنش = action" مسبوق به "باور=belief" و "خواست= desire" است:
اگر باورهای ساکنین "حوزه‌ی عمومی= public sphere"، به شکل مقلوبی شکل بگیرد، کنش های آن ها چه نقش سازنده ای خواهد داشت.
البته روشن است که همه چیز را نمی توان وارد حوزه‌‌ی عمومی کرد - حداقل به گمان بنده-.
اما میزان مجاز این بازنمایی دلخواه واقعیت تا چه حد است؟
۰۹ آذر ۹۲ ، ۰۸:۵۶ محمدمسعود صادقی
کاملاً موافقم. باید صبر کرد و هرگز نباید در بازی دشمن افتاد. نه ذوق زدگی نه ناامیدی
۰۹ آذر ۹۲ ، ۱۰:۳۸ ابوذر صداقت
اگر این فرا واقعیت فریب خودی و پنهان کردن واقعیت بود چه ؟ نسبت بین دوستان مذاکره کننده و ادبیات انها با مقاومت را زیاد نبرید در این صورت شما گول این فراواقعیت رو نمی خورید
در ثانی این اقایون خودشون می دانند که در مرحله ی hyper reality هستند و می دونند که دارن جه می کنند لذا واقعیت دیدن فراواقعیت برای اونها فرض نداره ولی ممکنه برای ما داشته باشه

مخلص کلام فرا واقعیت دوستان مصرف داخلی داره
۱۲ آذر ۹۲ ، ۰۰:۳۰ میلاد گودرزی
اگر این نبرد رسانه ای برای تقابل با دشمن باشه ، حرف شما صحیح ؛ اما
- اگر خودی ها دچار توهم پیروزی شده باشند ، تبعاتش فاجعه آمیز خواهد بود.
- باید در کنار این امید ، یک خوف هم باشه.یعنی حتماً باید گروهی بعنوان منتقد (توی همین جو رسانه ای که شما میگید) حضور داشته باشه و از غیرقابل اعتماد بودن غرب و... بگه از همین ابتدای امر هشدار بده
- هدف اصلی از این مذاکرات رشد فکری مردمه (اینو از بیانات آقا میشه فهمید) در این شرایط اگه مسائل تبیین نشه و خباثت های دشمن اثبات نشه و همه چیز خوش و خرم برد - برد نشون داده بشه ، این رشد فکری اتفاق نیفتاده...

در همین باره بخونید:
توهمِ بُرد از اذعان به شکست بدتر است!
http://hezr85.blog.ir/post/66

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">

سایر مطالب